Hasto dat ek?

Altijd actie, als ik vroeger speelde bij mijn vriendin thuis op de boerderij. Er was altijd wat te doen en de omgeving nodigde uit tot ondernemen; en dat deden we! Of het nou helpen was in de huishouding, hutten bouwen op de beamwâlen, pasgeboren kalfjes opvangen, kij ophelje foar it melken. Never a dull moment. Ik was daar niet voor niks zo graag. In de eerste plaats natuurlijk vanwege mijn vriendin, maar de boerderij was een schril contrast met mijn eigen thuis, waar weinig te beleven viel en het dagritme elke dag voorspelbaar was en daardoor toch best wel saai. Maar het gaf toch ook een bepaald gevoel van rust; toen totaal niet gewaardeerd door mij, nu soms heel erg wenselijk.

Als 16 jarige had ik al verkering met mijn ‘nu echtgenoot’ en ook daar was het contrast groot met mijn eigen thuissituatie. Als geboren en getogen ondernemerszoon, was er bij mijn man thuis altijd aktie in de tent. Een bouwbedrijf aan huis gaf reuring en inspiratie, gesprekken, meningen over de huidige bouwwerken, nieuw te bouwen projecten; maar ook de politieke invloeden hierop en alles wat hier annex mee was. It brûsde altyd.

De herkenbaarheid is dan ook groot vanuit deze ervaringen, richting de vakantieperiode.

Tijden uitgekeken naar dit moment van vrijheid, waar mijn telefoon en de eindigheid van de mens, niet mijn dagen bepalen, maar alles open ligt. Jaren trapten wij in dezelfde valkuil die ‘zoals ik nu weet’ de ondernemersziekte heet.

1: Blijf de eerste week van je vakantie thuis. 2. Voldoende aspirine in huis 3. De tweede week pas officieel beginnen met reizen waarna je week 3 optimaal kunt genieten.

Die overgang van het volle, drukke werk naar de vakantie eist altijd weer zijn tol en doet me weleens terugverlangen naar het rustige, voorspelbare ritme van thuis waar we nog nooit van wat voor ondernemersziekte ook hadden gehoord…

Sjoerdtje de Haan
uitvaartonderneemster met een lach en een traan